تشریح رویکرد تازه فرهنگی دانشگاه تهران، تقویت زنجیره ارتباطی بین اساتید و دانشجویان - وبلاگ تفریح و سرگرمی

به گزارش وبلاگ تفریح و سرگرمی، معاون فرهنگی اجتماعی دانشگاه تهران رویکرد نو فرهنگی این دانشگاه را تشریح و بر راهکارهای تقویت زنجیره ارتباطی بین اساتید و دانشجویان تاکید نمود.

هادی بهرامی احسان معاون فرهنگی و اجتماعی دنشگاه تهران در گفت وگو با خبرنگار گروه دانشگاه وبلاگ تفریح و سرگرمی با بیان اینکه سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی بیش از آنکه احتیاج به یک تغییر ظاهری در فضای فیزیکی داشته باشد، احتیاجمند حمایت فکری، تبیینی و فراوری دانشی درباره اصل انقلاب، اثرات انقلاب، پیامدهای انقلاب و نقش ما در تداوم انقلاب است، گفت: از دهه فجر سال جاری کرسی های آزاد اندیشی را به لطف الهی آغاز خواهیم کرد، ابتدا در بخش استادی و بعد هم ان شاءالله بعد از یک فاصله و دوره ای که این مستقر شد، در بخش دانشجویی.

وی اضافه نمود: آن چیزی که می تواند در حقیقت نقش دانشگاه را در ارتباط با انقلاب و انقلاب علمی و انقلاب اجتماعی تداوم و یاری بدهد و پیش ببرد بحث ایجاد فرصت برای بروز و ظهور اندیشه هاست. چون دانشگاه، خاستگاه فراوری اندیشه هاست.

بهرامی احسان اظهار کرد: من تصور می کنم الآن آن چیزی که در ارتباط با انقلاب اسلامی می تواند مورد توجه قرار بگیرد و در چهل سال دوم باید گشایش پیدا کند و دیده گردد، کارهایی است از قبیل توسعه دانش و دیدگاه ها، شنیدن دیدگاه ها، فراهم کردن فضای سالم برای یک گفت وگوی منطقی و خردمندانه و فاصله گرفتن از هیجان های کاذبی که ممکن است مانع شنیدن یک صدای مخالف و درست باشد.

معاون فرهنگی اجتماع دانشگاه تهران بعلاوه درباره برنامه ها و تدابیری که در دورره نو در معاونت فرهنگی دانشگاه تهران در نظر گرفته شده، اظهار کرد: دانشگاه تهران سه بخش بسیار با اهمیت دارد که اینها با هم کار می نمایند. به بیان دیگر اکوسیستم دانشگاه تهران سه جزء اساسی دارد، یک بخش دانشجویی است که ما حدود چهل و هفت تا پنجاه هزار حدودا دانشجو در مقاطع مختلف داریم، دانشگاه ما یک دانشگاه جامع است و در اغلب رشته ها ما گروه و دانشجو داریم. یک بخش استادی داریم که خیلی مهم است وکمتر به بخش استادی توجه شده یا لااقل تا الآن معاونت های فرهنگی به این بخش خیلی توجه نداشته اند. من یکی از راهبردهایم در حقیقت توجه به بخش استادی است و احساس می کنم که اتفاقا کلید یاری به توسعه فرهنگ در دانشگاه هم در اختیار استادان ماست که هم خودشان در کاری که انجام می دهند و مشارکت می نمایند، رشد می نمایند و هم مطمئنا به دانشجویان ما این یاری را خواهند کرد و بخش دیگر، کارمندی است.

وی در همین ارتباط اضافه نمود: کاری که غیر از مَناسب و مناسبت ها و کارهای مناسبتی انجام خواهیم داد ، این است که من باید بتوانم در زنجیره رابطه بین استاد، دانشجو و کارمندم، از ظرفیت های استادی خودم برای توسعه فرهنگ در بخش دانشجو استفاده کنم. به عبارتی در بحث ثبات، آرامش، امنیت و سلامت در بخش کارمندی و دانشجویی از ظرفیت های استادی خودم استفاده کنم. همینطور از ظرفیت استاد خودم برای ایجاد شرایط با نشاط، شاداب در حوزه های علمی، اجتماعی و فرهنگی باید استفاد کنم. چگونه این اتفاق خواهد افتاد؟ الآن یکی از فعالیت هایی که از آن بسیار استقبال می گردد، انجمن های علمی است.

بهرامی احسان با اشاره به اینکه انجمن های علمی را دانشجویان تشکیل می دهند و ماهیت کار دانشجویی است، گفت: در انجمن های علمی که تعدادشان هم خیلی زیاد است و یکی از پر اشتیاق ترین بخش های ماست، دانشجو به یاری و هدایت استاد احتیاج دارد و در کنار او احساس آرامش می نماید. دانشجو با راهبری استاد می تواند پیروز تر عمل کند و می تواند آن بخش نظری دانش خودش را تبدیل به یک تجربه در محیط اجتماعی کند. دانشجو می تواند به عنوان رهبر اجتماعی آینده رشد کند و از تجارب استادش استفاده کند برای ایفای آن نقش رهبری خودش. پس استاد یکی از ظرفیت های بینهایت با اهمیت در دانشگاه تهران و در کل دانشگاه هاست.

انتخاب راهنمای عمومی دانشجویی برای دانشجویان دانشگاه تهران

وی ادامه داد: راهنمای عمومی دانشجویی برای دانشجوهایمان درنطر گرفته ایم، این افراد به محض ورود دانشجو به دانشگاه، کار فرهنگ راهبری دانشجو را به عهده می گیرند. مثلا بیست تا سی تا دانشجو به یک استاد سپرده می گردد برای اینکه در دوران دانشجویی، راهبری شان کند.

وی اظهار داشت: در راهبری عمومی، یعنی استاد هم در مباحث درسی هم غیر درسی دانشجو را هدایت می نماید، مثلا برای ورود دانشجو در دانشگاه، انتخاب واحد، درست تنظیم کردن روابطش، احتمالا محافظت و تأمین سلامت خودش چون بالاخره چالش ها در زیست دانشگاهی کم نیست. بچه ها از شهرستان ها داخل خوابگاه می آیند، یک میزانی فاصله از خانواده ها ایجاد می گردد و ممکن است مشکلاتی پیدا نمایند.

انتخاب مشاوران انجمن های علمی

این استاد دانشگاه گفت: ما فقط به این اکتفا نکردیم و گفتیم که یک میزان جلوتر برویم. ما الآن مشاوران انجمن های علمی داریم و برای تعدادی از اساتیدمان داریم حکم می زنیم که مسئولیت راهبری انجمن های علمی را دارند. مثلا فرض کنید در یک دانشکده به حسب تعداد دانشجویی که آنجا هست و رشته هایی که وجود دارد پنج تا، ده تا یا پانزده تا انجمن علمی داریم. مثلا فرض کنید در دانشکده ما ممکن است که هفت رشته وجود داشته باشد، هفت انجمن علمی هم هست و تعداد زیادی از دانشجویان عضو آنها هستند. یک مشاور قرار است با آنها مرتبط گردد و کار علمی آنها را مدیریت و راهبری کند، به آنها مشاوره بدهد و تجربیات خودش را در اختیار آنها بگذارد. این موضوع در بخش نشریات و کانون های فرهنگی و برای شاهد و ایثارگرمان هم هست.

وی تأکید کرد: ببینید من معتقد هستم که با تمرکز بر استفاده از ظرفیت های استادی، ما پتانسیل فوق العاده عالی خواهیم داشت که به جای برنامه های کم ارزش و شاید کم تأثیر بتوانیم در تنظیم رابطه حرفه ای بین استاد و دانشجو او را به سمت آرمان ها، ارزش ها، اخلاق، فضیلت، سلامت، کارایی و کارآمدی پیش ببریم. این گونه دانشجو منتع می گردد، استاد رشد می نماید، تجربه استاد هم در اختیار دانشجو قرار می گیرد و دانشگاه از یک فضای پر تحرک و با نشاط مملو می گردد.

معاون فرهنگی اجتماعی دانشگاه تهران در باره گزینش و انتخاب اساتید اظهار کرد: الآن وقتی استاد ما داخل دانشگاه می آید، زنجیره ارتباط سیستمیک با هسته مرکزی دانشگاه را از دست می دهد. او حداکثر یک استاد خوب در یک گروه خوب می گردد. در برترین حالت این است که استاد، یک استاد خوب در یک گروه خوب می گردد. مثلا یک فردی استاد مکانیک است و این استاد مکانیک در گروه مکانیک دانشکده فنی برترین استاد مکانیک ایران می گردد و از نظر ما خیلی خوب است. کنش او چیست؟ فراوری علم در چارچوب کلاس، رساله و دانشجو. ما مسائل زیادی در دانشگاه داریم اما اینکه این استاد با مسائل اساسی دانشگاه، با موضوعات بنیادین دانشگاه، با دغدغه های دانشگاه که فقط دانش نیست، ، با رشد اجتماعی و فرهنگی، حتی با رشد استعداد دانشجو چگونه ارتباط برقرار می نماید، این خیلی فردی می گردد.

این استاد دانشگاه تهران اعلام کرد: یک استاد خیلی با انگیزه است، خودش می رود یاد می گیرد، یک ارتباط نصف و نیمه هم برقرار و از آن استفاده می نماید و جلو می رود. یک استادی هم ممکن است اصلا انگیزه ای نداشته باشد یا بلد نباشد یا حتی خودش را مسئول نداند و در نتیجه دخالت نمی نماید و ممکن است وارد این ماجرا نگردد. پس ببینید داستان خیلی فردی می گردد، چون یک استاد وارد نظام می گردد، آن نظام آموزشی او را در یک چارچوب علمی تعریف می نماید و همان جا هم در حقیقت کارش را پیش می برد. آن فرد می تواند استاد پیروزی هم باشد مقالات علمی، ISI ،ایندکس بالا داشته باشد و اینها قابل توجه است اما در آن نظام سیستمیک، هماهنگ با اهداف، ارزش ها و منافع بنیادین دانشگاه نیست و همه مباحث ذی نفعان خودش را نمی بیند.

وی ادامه داد: ما فعلا به وسیله همین کار آغاز می کنیم، لایه های نو ارتباطی تعریف می کنیم که بر اساس آن استاد بزرگوار من فراتر از آن رویکرد دانشی و تخصصی خودش که دانشمند برجسته آن حوزه هم هست، به دانشجو یک خدمت اضافی هم بدهد و تجربه اش را منتقل کند. می پرسید توی کلاس نمی گردد؟ من می گویم چرا اما شما نگاه کنید مثلا انجمن علمی که خودش یک همایش برگزار می نماید ، می خواهد مقاله بنویسد، برای یک کاری در سطح دانشکده برنامه ریزی کند به تجربه عملی استاد احتیاج دارد و فقط کلاس نیست؛ بنابراین تجربه از استاد به دانشجو منتقل می گردد. فراتر از این، جاهایی که مثلا دانشجو به یاری انسانی احتیاج دارد، فرض کنیم که دچار یک مشکل و گرفتاری شده یا درگیر یک بحران شده و یک شکست عاطفی را تجربه نموده است، نقطه اتصال آن بزرگوار با مجموعه سیستمی دانشگاه در برترین حالت می گردد مرکز مشاوره، اما تا این فرایند منتقل گردد به مرکز مشاوره خیلی طول می کشد. اولین بروز و ظهورهای دانشجو را استاد می بیند. استاد می بیند که دانشجویش داخل کلاس نیست، استاد می بیند که دانشجو اگر هست حواسش سر جایش نیست، استاد می بیند که اگر دانشجو هست حالش خوب نیست.

معاون اجتماعی فرهنگی دانشگاه تهران اضافه نمود: به همین علت است که دانشگاه مسئولیت پذیر معنا پیدا می نماید. دانشگاه مسئولیت پذیر منظور اتاق معاون فرهنگی نیست، ساختمان دانشکده ادبیات و دانشکده فنی یا دانشکده روانشناسی نیست، دانشگاه مسئولیت پذیر احساس مسئولیت و ایفای نقش مسئولانه در ارتباط با این کاری است که ما به عهده داریم. اینجاست که هم دانشجو و هم استاد رشد می نماید، هم یک دانشگاه نو متولد می گردد که تعامل بین دانشجو و استاد فقط در کلاس انفاق نمی افتد.