علیرضا حیدری مهاجرت کرد - وبلاگ تفریح و سرگرمی

به گزارش وبلاگ تفریح و سرگرمی، خبرنگاران- علیرضا حیدری کشتی گیر پرآوازه ایرانی که افتخارات زیادی در این عرصه با پرچم ایران به دست آورد تازه ترین فردی است که از ماجرای مهاجرتش از ایران پرده برداشته است. در واقع این خبر از لابلای گفت و گوی مفصل او با خبرگزاری تسنیم بیرون آمده است.

به گزارش وبلاگ تفریح و سرگرمی، علیرضا حیدری در این مصاحبه به مسائل مختلفی پرداخته که بخشی از آن مربوط به مهاجرت از ایران و زندگی تازهی است که برای خودش دست و پا نموده است. بخشی ازاین مصاحبه را در زیر می خوانید.

* در زندگی تازهم با نام علیرضا حیدری زندگی نمی کنم

قهرمان پیشین کشتی دنیا که چندی پیش به خارج از کشور مهاجرت نموده است، ادامه داد: خیلی ها فکر می نمایند من اینجا راحت ترم و وقت آزاد بیشتری دارم در حالی که این طور نیست. وقتی آدم می ر ود زندگی از تعادل خارج می گردد، آنجا دیگر علیرضا حیدری نیستم و نمی توانم با این نام زندگی کنم، باید یک سری موضوعات را جا بیندازم که شرایطم درست گردد، داستان مهاجرت این است، شاید بعد ها برگردم، اما الآن باید آنجا شرایطی را برای خانواده و خودم مهیا کنم و چیز هایی یاد بگیرم که قبلاً یاد نگرفتم.

* خرج کردن پول ایران را در زندگی خارج از کشور درست نمی دانم

دارنده مدال برنز المپیک 2004 آتن تأکید کرد: من اکراه دارم پول از ایران ببرم، یعنی از نظر اعتقادی درست نمی دانم پولی را که در ایران درآوردم آنجا خرج کنم، فکر می کنم این پول باید در خود ایران خرج گردد. پول عمده ای هم با خودم نبردم، در حد معمولی. باورم این است که باید دوباره آنجا بسازم و پول دربیاورم. زبانم را می خوانم و باید از جایی آغاز کنم. قسمت عمده زندگی من با نام علیرضا حیدری در ایران گذشت. در ایران آدم قابل اعتنایی بودم که خیلی کار ها خودش انجام می شد، اما آنجا یک آدم معمولی ام و اصولاً هم خودم را جایی معرفی نمی کنم و می خواهم ببینم در میانه زندگی، می توانم از نو بسازم. می خواهم سایه علی حیدری را از سرم بردارم. دوست نداشتم زندگی تازه را بر پایه سابق بنا کنم، حتی بچه هایم باید خودشان زندگی شان را بسازند.

* در ایران صف نمی ایستادم، با رئیس چای هم می خوردم!

حیدری با اشاره به اینکه زندگی قهرمانی باعث شده از یادگیری خیلی چیز ها و تجربه بعضی کار ها در زندگی اش بماند، به تسنیم گفت: به خاطر اینکه در کشتی بودم خیلی فرصت ها را از دست دادم، از بچگی کامپیوتر و زبان نخواندم در حالی که در عصر تازه هر کسی زبان دوم و سوم نداند، دیسیپلین نشناسد و روابطی که بر اساس ساختار درست باشد را نداند، کاری از پیش نمی برد. در ایران احتیاجی نداشتم در صف بایستم، تعارفم می کردند که آن جلو قرار بگیرم. کار های اداری خودش پیش می رفت و من پیش رئیس مجموعه چایم را می خوردم، در واقع از بخشی از زندگی ام پریدم، بخشی را که باید زندگی می کردم و یاد می گرفتم، از 16-17 سالگی تا انتها دوره قهرمانی. الان دارم آن سن را زندگی می کنم و این درک دیگری برای من ایجاد نموده و گویی دارم واحد تازهی از زندگی را پاس می کنم.

* برای خودم چالش درست کردم

نفر سوم کشتی دنیا در مسابقات 1997 کراسنویارسک اضافه نمود: در ایران سوپرمارکت نمی رفتم، اما حالا اینجا کسی من را تحویل نمی گیرد، با بقیه هیچ فرقی ندارم، خودم بچه ها را به مدرسه می برم، خرید می کنم و احساس می کنم همه این ها یک جور دیگری من را می سازد و دنیای دیگری را به من معرفی می نماید. به چنین چالشی احتیاج داشتم، اگر در ایران می ماندم با همان داشته هایم پیر می شدم. تمام تخته زندگی من پاک شد و باید دوباره چیز های تازهی یاد بگیرم، کار هایی که باید در 20 سالگی دنبالش می رفتم، اما امروز با شرایط دیگری می آموزم تا 60 سالگی دیگر آدم به روزی باشم و از این بابت هم خوشحالم.