شواهد تازه درباره دلیل انقراض دایناسورها - وبلاگ تفریح و سرگرمی

به گزارش وبلاگ تفریح و سرگرمی، تهران (پانا) - یک دهانه برخوردی که به تازگی در زیر بستر دریا کشف شده است، احتمال برخورد بیش از یک سیارک به زمین در زمان انقراض دایناسورها را نشان می دهد.

به گزارش ثریا، دانشمندان شواهدی از برخورد یک سیارک در زیر اقیانوس اطلس شمالی پیدا نموده اند که محققان را وادار می نماید تا درباره چگونگی به انتها رسیدن سلطنت دایناسورها تجدید نظر نمایند.

این گروه از محققان بر این باورند که این دهانه در اثر برخورد یک سیارک با زمین در حدود 66 میلیون سال پیش ایجاد شده است یعنی تقریباً همان زمانی که سیارک چیکشلوب(Chicxulub) در سواحل یوکاتان امروزی مکزیک به زمین برخورد کرد و دایناسورها را از بین برد.

این دهانه که بیش از پنج مایل(هشت کیلومتر) قطر دارد، با استفاده از مقدار گیری های لرزه ای کشف شده است که به دانشمندان اجازه می دهد تا آنچه را که در اعماق زمین واقع شده است، آنالیز نمایند.

ورونیکا بری(Veronica Bray)، دانشمند محقق در آزمایشگاه قمری و سیاره ای دانشگاه آریزونا و متخصص در حوزه دهانه های موجود در سراسر منظومه شمسی است. او یکی از نویسندگان مطالعه منتشر شده در مجله Science Advances است که جزئیات این کشف را توضیح می دهد.

دهانه Nadir که نامش برگرفته از نام یک دریاکوه است، تا عمق 1300 فوتی(396 متری) زیر بستر دریا در حدود 250 مایلی از سواحل گینه، آفریقای غربی مدفون شده است. محققان بر این باورند که سیارکی که این دهانه تازه کشف شده را ایجاد نموده است، می تواند در نتیجه شکستن یک سیارک اصلی یا انبوهی از سیارک ها در آن دوره زمانی شکل گرفته باشد. در صورت تایید، این دهانه به یکی اندک دهانه های دریایی تایید شده در زمین تبدیل خواهد شد.

این سیارک چه تاثیری بر جا گذاشته داشت؟

بری از شبیه سازی های رایانه ای برای معین نوع برخورد و تأثیرات احتمالی آن استفاده کرد. شبیه سازی ها نشان می دهند که این دهانه در اثر برخورد یک سیارک به پهنای 1300 فوت(396 متر) در عمق 1600 تا 2600 فوتی(487 تا 792 متری) آب ایجاد شده است.

بری می گوید: این امر باعث ایجاد سونامی به ارتفاع بیش از 3000 فوت(914 متر) و بعلاوه زلزله ای به بزرگی بیش از 6.5 ریشتر می گردد. اگرچه این فاجعه بسیار کوچک تر از فاجعه جهانی سیارک چیکشلوب است، اما این دهانه تازه کشف شده به طور قابل توجهی در ویرانی محلی نقش داشته است و اگر ما توانسته باشیم یکی از خواهر و برادرهای سیارک چیکشلوب را پیدا کنیم، این سؤال ایجاد می گردد که آیا موارد دیگری نیز وجود دارند؟

مقدار تخمین زده شده این سیارک تقریباً مشابه سیارک بنو است. بنو هدف مأموریتی موسوم به اُسیریس-رکس(OSIRIS-Rex) برای بازگرداندن نمونه سیارک به زمین است.

بری می گوید: اینها شبیه سازی های اولیه هستند و زمانی که داده های بیشتری به دست بیاوریم باید اصلاح شوند، اما درک جدیدی از اعماق اقیانوس در این منطقه در زمان برخورد ارائه می دهند.

این دهانه به چه شکل است؟

اوئیزدین نیکلسون(Uisdean Nicholson)، زمین شناس در دانشگاه هریوت وات در ادینبورگ، حین آنالیز داده های بازتاب لرزه ای از بستر دریا در طول یک پروژه تحقیقاتی که به توسعه بستر دریا اختصاص داده شده بود، این دهانه را به طور تصادفی کشف کرد.

وی می گوید: من داده های لرزه ای زیادی را تفسیر نموده ام، اما هرگز چنین چیزی ندیده بودم. من به جای توالی های مسطح رسوبی که انتظار داشتم یک فرورفتگی 8.5 کیلومتری در زیر بستر دریا پیدا کردم که ویژگی های غیر عادی داشت که نشان از یک دهانه برخوردی دارد.

این سیارک تقریباً همزمان با انقراض دایناسورها بر زمین سقوط کرد

شان گولیک(Sean Gulick)، یکی از نویسندگان این مطالعه از دانشگاه تگزاس در آستین، می گوید: این دهانه یک کشف فوق العاده هیجان انگیز از دومین برخورد سیارک در بازه زمانی نزدیک به زمان انقراض کرتاسه-پالئوژن است. اگرچه بسیار کوچک تر از سیارک منقرض نماینده چیکشلوب است، اما وجود آن ما را ملزم می نماید تا احتمال وجود مجموعه ای از برخوردها را در آخرین دوره کرتاسه آنالیز کنیم.

نیکلسون برای حفاری در بستر دریا درخواست بودجه نموده است تا تأیید کند که این یک دهانه برخوردی سیارکی است و سن دقیق آن را آزمایش کند.