پوست کندن میوه و سبزیجات یا نکندن؛ کدام بهتر است؟ - وبلاگ تفریح و سرگرمی

به گزارش وبلاگ تفریح و سرگرمی، میوه ها و سبزیجات منابع غنی ویتامین ها، مواد معدنی، فیبر و بسیاری از فیتوکمیکال ها (مواد شیمیایی گیاهی) مانند آنتی اکسیدان ها (موادی که از سلول های شما در برابر آسیب محافظت می نمایند) هستند. عدم مصرف کافی از غذا های غنی متشکل از این مواد مغذی با افزایش خطر بیماری های مزمن از جمله بیماری های قلبی عروقی و دیابت نوع 2 مرتبط است. در سال 2017 میلادی سازمان بهداشت دنیای گزارش داد که حدود 3.9 میلیون مرگ و میر در سال در سراسر دنیا به علت مصرف نکردن میوه و سبزیجات کافی رخ می دهد.

به گزارش وبلاگ تفریح و سرگرمی به نقل از کانورسیشن، همان طور که سازمان بهداشت دنیای توصیه می نماید خوردن 400 گرم میوه و سبزیجات در روز برای بسیاری از افراد سخت است. بنابراین، آیا مصرف پوست میوه و سبزیجات می تواند با افزودن مواد مغذی مهم به رژیم غذایی افراد به برطرف این مشکل یاری کند؟

مطمئنا یاری نماینده خواهد بود. برای مثال، مقادیر مهمی از ویتامین ها مانند ویتامین ث، ریبوفلاوین و مواد معدنی مانند آهن و روی در پوست سبزی های ریشه ای یافت می گردد: چغندر، هویج وحشی، سیب زمینی شیرین، تربچه، زنجبیل و سیب زمینی شیرین.

وزارت کشاورزی ایالات متحده نشان می دهد که سیب با پوست حاوی 15 درصد ویتامین ث بیش تر، 267 درصد ویتامین K بیش تر، 20 درصد کلسیم بیش تر، درصد پتاسیم بیش تر و 85 درصد فیبر بیش تر در مقایسه با سیب پوست کنده است. هم چنین، بسیاری از پوست ها سرشار از فیتوکمیکال های فعال بیولوژیکی مانند فلاونوئید ها و پلی فنول ها هستند که خواص آنتی اکسیدانی و ضد میکروبی دارند.

علت دیگر برای لزوم خودداری از دور انداختن پوست ها تاثیر آن بر محیط است. بر اساس گزارش سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد مواد غذایی مصرف نشده از جمله پوست میوه 8 تا 10 درصد از گاز های گلخانه ای دنیا را فراوری می نمایند (پوسیدگی مواد غذایی در محل های دفن زباله باعث آزاد شدن متان قوی ترین گاز گلخانه ای می گردد). نیوزیلند به تنهایی گزارش داده که سالانه 13658 تن پوست سبزیجات و 986 تن پوست میوه هدر می رود کشوری که تنها جمعیتی 5.1 میلیون نفری دارد.

با توجه به محتوای مواد مغذی پوست و نقش آن در ضایعات مواد غذایی چرا افراد اصلا به پوست کندن میوه ها و سبزیجات مبادرت می ورزند؟ بعضی از قسمت های بیرونی میوه غیرقابل خوردن هستند، مزه خوبی ندارند، به سختی تمیز می شوند یا باعث آسیب می شوند مانند موز، پرتقال، خربزه، آناناس، انبه، آووکادو، پیاز و سیر. هم چنین، پوست کندن ممکن است بخشی ضروری از دستور غذا باشد. برای مثال، می توان به تهیه پوره سیب زمینی اشاره نمود. با این وجود، بسیاری از پوست ها مانند پوست سیب زمینی، چغندر، هویج، کیوی و خیار خوراکی هستند، اما مردم در هر حال پوست به کندن پوست علاقه دارند.

به جامانده آفت کش ها

بعضی از افراد میوه و سبزیجات را پوست می نمایند، زیرا نگران آفت کش های روی سطح آن هستند. مطمئنا بقایای آفت کش ها روی سطح یا درست زیر آن باقی می مانند اگرچه این اندازه بسته به گونه های گیاهی فرق دارد. با این وجود، بخش عمده این مقادیر به جای مانده را می توان با شستشو از بین برد. در واقع، سازمان غذا و داروی ایالات متحده توصیه می نماید که افراد محصولات را زیر آب سرد و با استفاده از یک برس سفت مورد شستشو قرار دهند تا آفت کش ها، آلودگی ها و مواد شیمایی پاک شوند.

روش های پخت و پز مانند جوشاندن و بخارپز کردن نیز می توانند به جامانده آفت کش ها را کاهش دهند. با این وجود، تمام بقایای آفت کش ها با شستن و پختن پاک نمی شوند. افرادی که نگران قرار گرفتن در معرض آفت کش ها هستند ممکن است هم چنان بخواهند به پوست کندن ادامه دهند. فهرستی از محتویات آفت کش ها برای میوه ها و سبزیجات در بعضی از کشور ها موجود است که می توانند به شما یاری نمایند تصمیم بگیرید کدام میوه و سبزی را پوست بگیرید و این که کدام پوست را می توان مصرف کرد. با اندکی تحقیق و خلاقیت می توانید به کاهش ضایعات و افزایش مصرف میوه و سبزیجات یاری کنید. مطمئنا ارزش امتحان کردن را دارد و در آن صورت شما به دستیابی به یکی از اهداف توسعه پایدار سازمان ملل متحد یاری خواهید کرد: کاهش ضایعات مواد غذایی تا سال 2030 میلادی به اندازه نصف ضایعات پیشین.